Dansen in de Andes

De laatste weken staat mijn thesis echt op de eerste plaats. De sessies zijn enorm waardevol en het is heel interssant om aan de thesis te werken…
Alhier een blik in de sessies…

Elke maandag stralen de bejaarden als we met hen een dansje placeren. Deze maandag danste ik met een vrouwtje. Ze leek echt ontroerd door de zachte aanraking tussen onze handen en de wiegende beweging die we samen maakten.
Elke dinsdag komt er onder andere een Walter naar onze sessie. Hij is een hele inteligente jongen, die heel veel kweliteiten in zich heeft. Door zijn onzekerheid komen ze er echter nog niet zo goed uit. Elke week zien we hier vooruitgang in. Laatste dinsdag stond hij echt helemaal vrij te dansen, helemaal los te gaan op de muziek van Michael Jackson, zijn grote favoriet.
Elke woensdag werken we met een klasgroep van het eerst jaar toerisme. Deze leerlingen komen zo graag naar de sessie. Samen uit de bol gaan maar ook samen intieme dans momenten beleven is heerlijk met hen.
Donderdag dansen we met 3 meisjes. Deze meisjes zijn erg onzeker en erg puberaal. Het is mooi hoe ze tijdens elke danssessie hun maskers kunnen afleggen en plaats kunnen maken voor het uiten van hun eigen emoties, hun eigen ‘zijn’.
Vrijdag werken we met kinderen. De eerste keer waren we met 2 kinderen. Nu, na 6 sessies is de groep uitgegroeid tot 27 kinderen. Mond aan mond reclame werkt ook bij deze jongste bevolkingsgroep! Met deze gigantische groep drukke en energieke kinderen spelen we en dansen we in de avondzon! HEERLIJK! Als ik op straat een kindje tegen kom hoor ik standaard: ‘hola professora Sofia!’ en komen ze me een handje of een kusje geven! Super lief!
Zaterdag en zondag werken Nicole hard aan de scriptie. Dit is enorm interessant. Maar wel tijdsrovend. Ook in de week tussen de sessies door werken we aan de scirptie. We hebben nog net tijd om onze eigen was te doen en te koken. Wandelen komt er de laatste tijd niet meer zoveel van. Ook hebben we niet veel tijd om de leuke contacten met nieuwe mensen te onderhouden. Dat is natuurlijk wel jammer. Maar het is een keuze die we bewust maken.
Ik wordt heel gelukkig van het feit dat ik danstherapie hier kan toepassen.

Overmorgen vertrekken we naar Aruipa. Daar zullen we een week werken met drie groepen. Een groep kinderen in een soort van gevangenis, een groep kinderen die leiden onder huiselijk geweld en mishandeling en een groep kinderen en hun moeders. De week daarna zijn we weer in Ichuña, maar gaan de sessies niet door omdat we dan moeten schrijven aan de scriptie. Daarna hebben we nog 2 weken sessies. Daarna weer een week schrijven en de week daarna moet ik Ichuña achter mij laten...
Het gaat echt heel snel... Maar ik geniet, geniet, geniet!!!