Happiness only real when shared
Door: Sofia
Blijf op de hoogte en volg Sofia
07 Augustus 2013 | Ecuador, Quito
Hier een verhaal over geluk en werkvreugde:
Na een maand mijn eigen weg te mogen vinden in Tapori heb ik nu de eer om vele lieve Belgische mensen te mogen ontvangen, met hen te mogen samenwerken of rond te leiden in het project. Het doet er mij aan herinneren dat echt geluk pas bestaat als men het kan delen…
De week met Stein was een zaligheid! We hebben kei hard gewerkt. Ik heb geleerd boor en zaag te hanteren om zo samen van de minst gewaardeerde kamer op Tapori (ook wel el cuarto obscuro genoemd) de meest vrolijke en mooiste plek te maken. Het doel was een snoezelruimte te creëren waarin de kinderen met een beperking via al hun zintuigen geprikkeld worden. Ook Zoë, Jade en Kristin hebben hier enkele uren kei hard aan meegeholpen. Al die helpende handen geven me zo een goed gevoel!
Ook is de lieve Evelien aangekomen met wie ik de eer heb om de komende 4 weken samen te leven. Niet alleen heb ik hiermee een dikke vriendin dicht bij me maar ook een super collega in het werk als creatief therapeut. Haar ervaringen als drama therapeut gaan heel harmonisch samen met mijn werk als danstherapeut. Samen werken we 4 voormiddagen in de vrouwengevangenis van Quito. Daar staan elke dag van de week een nieuwe groep van 20 vrouwen op ons te wachten met wie we 2 uren creatief aan de slag gaan, hun lichaam in beweging zetten, hun spelplezier vergroten en hun geest de mogelijkheid bieden om te ontspannen. De vrouwen zijn super open en vrolijk. Minder vrolijk is het leven in die overbevolkte gevangenis waar plaats is voor 200 maar waar 700 vrouwen leven. De gevangenis is opgedeeld in 3 standen, van arm naar rijk.
Het werken met de kinderen in de namiddag wordt steeds boeiender. Het is zo interessant om de persoonlijkheden van de kinderen te leren kennen en daar door middel van activiteiten op aan te sluiten. Ik probeer van alles uit: jongleerballetjes maken, allerlei spelletjes vanuit de KSJ (zo kent het spel ‘La construction de Christina’ hier een ongekende populariteit. Bedankt aan de huidige KSJ leiding om de kampvoorbereidingen door te sturen, dat geeft me opnieuw veel inspiratie), robots van afval knutselen, dansen, sporten, … Het werk met de kinderen is een enorme uitdaging voor mijn geduld en perfectionisme.
Over het algemeen kent mijn gevoel van geluk hier ongekende hoogten. Mijn enthousiasme explodeert hier meerdere malen per dag! Het is een zaligheid om elke dag dingen te doen die ik nog nooit gedaan heb en waarschijnlijk nooit meer zal doen. Ik geniet van elk moment alsof het een eeuwigheid is.
Bedankt voor alle fijne reacties op vorig blog-bericht!
Heel veel liefs van Sofia
Na een maand mijn eigen weg te mogen vinden in Tapori heb ik nu de eer om vele lieve Belgische mensen te mogen ontvangen, met hen te mogen samenwerken of rond te leiden in het project. Het doet er mij aan herinneren dat echt geluk pas bestaat als men het kan delen…
De week met Stein was een zaligheid! We hebben kei hard gewerkt. Ik heb geleerd boor en zaag te hanteren om zo samen van de minst gewaardeerde kamer op Tapori (ook wel el cuarto obscuro genoemd) de meest vrolijke en mooiste plek te maken. Het doel was een snoezelruimte te creëren waarin de kinderen met een beperking via al hun zintuigen geprikkeld worden. Ook Zoë, Jade en Kristin hebben hier enkele uren kei hard aan meegeholpen. Al die helpende handen geven me zo een goed gevoel!
Ook is de lieve Evelien aangekomen met wie ik de eer heb om de komende 4 weken samen te leven. Niet alleen heb ik hiermee een dikke vriendin dicht bij me maar ook een super collega in het werk als creatief therapeut. Haar ervaringen als drama therapeut gaan heel harmonisch samen met mijn werk als danstherapeut. Samen werken we 4 voormiddagen in de vrouwengevangenis van Quito. Daar staan elke dag van de week een nieuwe groep van 20 vrouwen op ons te wachten met wie we 2 uren creatief aan de slag gaan, hun lichaam in beweging zetten, hun spelplezier vergroten en hun geest de mogelijkheid bieden om te ontspannen. De vrouwen zijn super open en vrolijk. Minder vrolijk is het leven in die overbevolkte gevangenis waar plaats is voor 200 maar waar 700 vrouwen leven. De gevangenis is opgedeeld in 3 standen, van arm naar rijk.
Het werken met de kinderen in de namiddag wordt steeds boeiender. Het is zo interessant om de persoonlijkheden van de kinderen te leren kennen en daar door middel van activiteiten op aan te sluiten. Ik probeer van alles uit: jongleerballetjes maken, allerlei spelletjes vanuit de KSJ (zo kent het spel ‘La construction de Christina’ hier een ongekende populariteit. Bedankt aan de huidige KSJ leiding om de kampvoorbereidingen door te sturen, dat geeft me opnieuw veel inspiratie), robots van afval knutselen, dansen, sporten, … Het werk met de kinderen is een enorme uitdaging voor mijn geduld en perfectionisme.
Over het algemeen kent mijn gevoel van geluk hier ongekende hoogten. Mijn enthousiasme explodeert hier meerdere malen per dag! Het is een zaligheid om elke dag dingen te doen die ik nog nooit gedaan heb en waarschijnlijk nooit meer zal doen. Ik geniet van elk moment alsof het een eeuwigheid is.
Bedankt voor alle fijne reacties op vorig blog-bericht!
Heel veel liefs van Sofia
-
07 Augustus 2013 - 09:18
Raoul En Daniëlle:
Dag Sofieke,
je bent nogal een geluksvogel, blij zijn met alles wat je geeft
en er blijkbaar nog meer voor terug krijgen, 't is een gave, denk ik.
Geniet inderdaad ten volle want misschien is ook dit niet eeuwig, alhoewel..
Lieve groet van ons beiden ! -
07 Augustus 2013 - 09:38
'nonkel' Roland:
Beste Sofia,
Wat is het weer een 'zaaaaalig' verslag waarin je ons laat delen! We kunnen ons jouw enthousiasme én je dagelijkse geluksexplosies zo voorstellen. Ik zie je al huppelen, springen en dansen om maar te zwijgen van het zingen en de muziek!!! Je gonst als een ijverig bijtje dat naarstig de nectar puurt uit elk levensmoment. Zelfs kamers omtoveren krijg je onder de knie.
Het is ongelooflijk hoe snel de tijd vooruitsnelt. Je bent daar weeral een maand. Inderdaad, je hebt de tijd gekregen én genomen om ervaring(en) op te doen die je weer kunt doorgeven. Ik ben héél blij dat dit je echt 'deugd'doet.
Lieve Sofia, dank je voor je telkens weer sprankelende verslaggeving en het ga je ginds verder nog héél, héél goed.
Zonnige zomergroetjes.... -
07 Augustus 2013 - 09:54
Greet Uit Roeselare:
Dag Sofia,
Het is goed dat je zo'n mooie kansen krijgt in je leven. En dat jij daar tweehonderd procent op reageert en je tenvolle engageert! Het vraagt zeker heel wat energie van jou om zo enthousiast voor die vrouwen en kinderen te staan. Maar jou kennende en je verslag lezend, lukt dat wonderwel. We hopen dat jij er op alle gebied veel mag bijleren.... tem zagen en boren! Je bent een lieve, enthousiaste meid met veeeeeeeeel capaciteiten. En aan wie veel gegeven is, wordt veel gevraagd. Ga er voor!! Alle geluk
greet -
07 Augustus 2013 - 10:02
Dirk Seliaerts:
Prachtig verslag om hier de dag mee te openen. Ik word er zelf goed gezind van!
Nog veel geluk daar! -
07 Augustus 2013 - 10:06
Rit:
Hallo Sofia,
Jouw berichtjes geven je echt het gevoel of je daar zelf bent en alles mee beleeft.
Weeral een prachtige levenservaring erbij.
Je geniet ten volle, en doet z'on belangrijke dingen die door blijven werken.
De steen in de rivier.
Hartelijke groetjes!!!! -
07 Augustus 2013 - 10:06
Veerle:
Omaai Sofia, zo leuk om weer te lezen dat je zo kan genieten van alles wat je daar verwezenlijkt!!! Ze mogen ginder hun twee pollekes kussen dat ze jou daar hebben!!! Bewonderenswaardig hoe je dit klaarspeelt! Geniet van al de momenten die je daar meemaakt! Veel succes nog daar Sofia! Het ga je goed!
Dikke kusss
Veertje -
07 Augustus 2013 - 10:12
Kleine Broer:
eeeej zussie :)
Amai klink allemaal zalig wat je daar doet!
Echt chic van jou, kben fier om zo'n zus te hebben :)
Geniet er nog maar met volle teugen van!!!
Dikke knuffel
Michael -
07 Augustus 2013 - 13:19
Birgit:
Sofia!
Wat een leuk verslag! Ik ben echt blij dat je het daar zo naar je zin hebt. Zo leuk om te zien hoe enthousiast je opgaat in het hele project!:) Geniet er nog ten volle van, je mag trots zijn op jezelf!
Dikke kus en knuffel,
Birgit -
07 Augustus 2013 - 13:47
Mémé Jes:
geen woorden heb ik hiervoor Sofiake! Dat jij nu ook in de vrouwengevangenis van Quito aan het werk bent, is weer een wonderlijke gebeuren. Jij vindt overal in Latijns-Amerika de gevangenissen waar hopen mensen op elkaar gestapeld zijn a.h.w. Precies daar breng jij licht en beweging en laat jij de creativiteit en de goesting in het leven aanwakkeren. Ook die vrouwen zullen jou en Evelien eeuwig dankbaar zijn. Net als je broer en zoveel andere mensen, ben ik ook echt fier op jou! Ik vertel het mijn eigen kleine wereld rond, wat jij daar doet en teweeg brengt!
Dikke knuffel, mémé Jes -
07 Augustus 2013 - 15:45
Wim En Hilde:
Dag Sofia,
Heerlijk Sofia hoe je met zoveel energie, dynamisme, en engagement geluk probeert te delen met jouw schijnbaar onuitputtelijke creativiteit en enthousiasme. Geluk delen brengt inderdaad meer geluk. Geluk waar iedereen recht op heeft. Geniet nog verder van je verblijf en enige ervaringen in Ecuador.
Vee liefs Wim en Hilde -
07 Augustus 2013 - 16:01
Wim En Hilde:
Dag Sofia,
Heerlijk Sofia hoe je met zoveel energie en dynamisme en met jouw schijnbaar onuitputtelijke creativiteit en grenzeloos enthousiasme je geluk met anderen deelt. Geluk waar iedereen recht op heeft. Geniet nog van je enig verblijf in Ecuador en geniet ervan!
Veel liefs Wim en Hilde -
07 Augustus 2013 - 16:59
Betty:
Lieve Sofia,
Stef en ik zeggen het vaak tegen elkaar (en ook tegen andere mensen ;-): wat ben jij een bijzondere meid! Vorige week mochten we via skype bijna dagelijks 's avonds meegenieten van hoe jij en onze Stein aan het knutselen, timmeren, enz waren. Het was zeker voor mij heel speciaal want zo kon ik mijn ervaring van vorig jaar herbeleven. Bedankt hiervoor, lieve Sofia en bedankt dat Stein de kans kreeg om deze ervaring op te doen!Ik weet zeker dat hij hier heel veel van zal opsteken en zal meenemen. Ik ben ook ontzettend blij dat hij dat met veel overgave gedaan heeft. Jullie enthousiasme was enorm aanstekelijk en ja hoor: geluk delen maakt ook jezelf maar ook anderen gelukkig!
Besos y abrazos,
Betty en Stef -
07 Augustus 2013 - 18:13
Vake En Moeke:
Lieve Sofia,
Ik kan aan de lieve woorden, van de mensen hierboven reeds neergeschreven, nog weinig toevoegen.
Ik voel mij een gelukkige vader als ik dit lees en herleef, samen met moeke, wat wij zoveel jaren geleden zelf hebben mogen "delen" op de Altiplano in Peru.
De ontmoeting met Padre Emmanuel Vassallo en de Encuentro in Rastatt de voorbije week met Peruaanse en Europese vrijwilligers, was voor ons een waar "feest".
Veel lieve groeten alvast van Padre Emmanuel, die zeer goede herinneringen aan U bewaart.
Sofieke, ik herinner me bij het lezen van uw brief deze zin uit de briljante toespraak die Jean Cocteau hield toen hij verkozen werd als lid van de Académie française.
Stel, zei hij, dat mijn huis afbrandt, met alle kunstwerken en boeken erbij. Als dan iemand me zou vragen wat ik uit de brand zou willen redden, dan zou ik zeggen:
,,Ik wens het vuur uit de brand te slepen.''
Ik heb dat altijd onthouden. We moeten het vuur redden, de vlam van de hartelijkheid, de steekvlam van de liefde, het licht van de kennis, de gloed van de waarheid. We moeten bestendig stoken, want vuur hebben we nodig...
Heel van harte,
Vake -
10 Augustus 2013 - 18:01
Christine:
Beste Sofia,
Wat dacht je? "Hotel prison" wil ik ook wat meer" hotel" maken?? Prachtig hoor dat je voor de minsten zo iets kan betekenen. En gedeelde vreugd is dubbele vreugd. Je ondervindt het dagelijks. Superknap hoor en bedankt dat je zulks wil doen voor die mensen.
Het ga je verder goed!
lieve groetjes -
10 Augustus 2013 - 23:20
Joris Bruneel:
Hallo Sofia,
Ik ben net klaar met het inpakken van mijn rugzak. Ik vertrek morgenvroeg voor een week 'Cantal'. Ik hoop er veel te kunnen stappen in de zon over 'berg en dal' en ook op 15 augustus het gezellige festivalletje 'Lez arts de la rue' in Marcoles mee te maken. 'Tu te souviens, surement!?'
Vandaag was het de dag van het doopsel van Ciarragh in de kerk van Tubize, alsook aansluiten het luisterrijke feest in het huis met grote tuin van Benjamin en Laura. Het was een heel aangenaam en gezellig gebeuren, bijzonder was ook dat het een warme ontmoeting inhield tussen onze 'feestcultuur' en de genereuse tradities van de Fransen (Laura en haar familie), van het vieren van dergelijke mijlpalen in het leven van een pril kind en zijn familie. Van onze familie waren we niet met zo veel, uiteraard was jouw moeke in volle ornaat ook wel present. Het was allemaal prima georganiseerd en mede daardoor ook zo sfeervol. De priester, die de plechtigheid leidde was een Afrikaan: een man met een klok van een stem en vooral heel direct en ook grappig in zijn communiceren. Hij sprak zelfs enkele zinsnedes Nederlands tot groot jolijt van de kinderen van Samuel en het zoontje van Carol. Jente heeft er, ter op luistering van het gebeuren, zelfs enkele mooie stukjes gespeeld op zijn dwarsfluit, uiteraard onder de deskundige en vertrouwenwekkende nabijheid van mémé Jes. Jente kreeg een spontaan applaus van iedereen. Zijn nonkel Joachim had het hem voorgedaan met een sfeervolle en ontroerende solo op zijn bassaxofoon.
Kortom, het internationale ontmoeten was heel aanwezig vandaag en dat voelde zeer hartverwarmend aan...
Het doet mij uiteraard, quasi naadloos aansluitend, denken aan hetgeen jij allemaal schrijft: de komst van Stein en Evelien en hun onbaatzuchtig meeleven en meewerken in het project...: Overzeese internationale en solidaire samenwerking! En de ontegensprekelijke en levensdriftige energie dat dit soort 'bewegen' opwekt bij alle betrokkenen. Vele reacties hierboven benoemden het al treffend en onweerstaanbaar: reveleren en laten bestaan van gemeenzame Vreugde. Veel schoners menselijk is er niet denk ik dan, op onze aardkluit.
Ik moet zo dadelijk gaan slapen.., de trein vertrekt vroeg aan de 'Dampuurte'. Ik wou je nog één werkinhoudelijke hint geven alvorens mijn nest op te zoeken. Google eens: 'Dance Movement Therapy at Mattel Children's hospital UCLA'. Ik denk dat je uit dat filmpje zowel begeestering als vaktechnisch inspiratie zal halen.
Lieve Sofia, in gedachten zijn we jouw meevibrerende gezel.
Hasta luego
Tio Jorge
-
15 Augustus 2013 - 13:24
'nonkel' Roland:
Beste Sofia,
Midden de oogstmaand, als in de Antwerpse provincie moederdag volop gevierd wordt, en midden op de dag gingen mijn gedachten meteen weer naar jou want...ten noorden de evenaar in Leuven kwam op het einde van de viering in de Begijnhofkerk ineens iemand naar voor om een mededeling te doen in verband met een collecte...en wie en wat hoor ik?...Veerle Defloor die iets komt vertellen over Tapori, het project en Ecuador... Nadien was er een aperitief. Dat is een goed initiatief! Dat gebeurt zo om de vijf weken, naargelang de omstandigheden, en dat geeft de kans om na de viering heel informeel met elkaar een babbeltje te hebben over het dagelijks gaan en staan - bij jou zou dat het dagelijks dansen en springen zijn - en dat schept een band. En daar heb ik nog even met Veerle gepraat en de situatie in Ecuador. En natuurlijk kwam jij ter sprake en je vake en moeke en zelfs je tante Agnes... Zo zie je maar...de aarde is rond en als je blijft doorgaan ontmoet je - hoe dan ook - elkaar terug!
Sofiaaatje...ik wens je nog heel veel energie, creativiteit en uithoudingsvermogen in al het 'schone' wat je daar dag aan dag brengt. Het ga je nog héél goed!
Héél veel lieve groetjes,
'nonkel' roland. -
19 Augustus 2013 - 16:10
Aertssen Annie:
dag Sofia
vanuit het zomerse Schoten, Sint-Filippus, lees ik jouw belevenissen met enorme bewondering voor wat jij daar allemaal presteert!!!! wat is het een verrijking voor jou om dat te mogen mee maken maar ook voor de mensen daar iemand zoals jij in hun midden te hebben: jij bent nu net het beste van wat hen kon overkomen....
blijf genieten van elk moment!
lieve groetjes
Annie -
25 Augustus 2013 - 14:07
Van De Wiele Alice:
Dag Sofia,
Met veel interesse heb ik je brieven over je project in Tapori gelezen.Meteen werd ik méér dan
30 jaar terug in de tijd geprojecteerd toen moeke en vake vanuit ons kerkje gezonden werden naar
San Anton in Peru.Hun verslagen waren even enthousiast als die van jou.
Wat zegt het spreekwoord ook weer: " de appel valt niet ver van de boom "
Van harte een dikke proficiat en tot een blij weerzien!
Alice
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
