heerlijk werken in Tapori
Door: sofia
Blijf op de hoogte en volg Sofia
21 Juli 2013 | Ecuador, Quito
Twee drukke weken werken in Tapori, Quito, Ecuador:
In de voormiddagen geef ik individuele danstherapie aan kindjes met een beperking. Samen met die kindjes, die de verbale taal niet tot hunner beschikking hebben, ga ik op zoek naar een non-verbale taal waarin ze kunnen communiceren. Ik zoek met hun een moment en een ruimte waarin ze helemaal zichzelf kunnen zijn, zich kunnen bewegen, de ruimte kunnen ontdekken en hun grenzen kunnen verleggen. Soms dans ik met hen op mijn arm de ruimte rond, zwier ik ze in het rond. Andere keren spelen we en rollebollen we over de grond. De kinderen die heel weinig bewegingsmogelijkheden hebben koester ik en wieg ik zachtjes op de muziek. Ik kijk op welke prikkels ze reageren en probeer hun bewegingsimpulsen op te merken, uit te breiden en te spiegelen. Ook hun ouders probeer ik te zo veel mogelijk te betrekken. Hieruit volgden enkele prachtige gezinssessies waarin bijna de hele familie een plaats krijgt. Daarnaast was er ook een groepssessie voor de moeders. Dit leek een steun voor hen te zijn, ze hebben immers allemaal hetzelfde te dragen: het opvoeden van een kind met een beperking. In al deze sessies leer ik heel veel bij over bescheidenheid, respect en de schoonheid van de eenvoud van een glimlach of een gebaar.
In de namiddagen organiseer ik samen met 2 heel enthousiaste medewerkers van Tapori een soort dag-kamp voor de kinderen uit de buurt. 30 vrolijke kinderen vullen het grasveld en de gebouwen van Tapori: een drukte van jewelste en een heuse uitdaging voor mijn creativiteit en geduld. Soms leef ik me helemaal vrolijk uit in de spelen waarin de kinderen helemaal op gaan, soms zit ik met mijn handen in het haar wanneer kinderen elkaar fysiek en verbaal agressief te lijf gaan. Als ik ’s avonds naar huis wandel onder de prachtige sterrenhemel is het gevoel van voldoening heel groot.
Ander grappig nieuws is dat ik 3 avonden in de week zumba lessen volg en aan het einde van elke les een beetje danstherapie mag geven aan die groep van ongeveer 50 vrouwen en enkele mannen en kinderen. Dat geeft wel een kick moet ik zeggen! Als de deelnemers aan het einde van de sessie benoemen dat ze ervan genoten hebben kan ik enkel antwoorden met dezelfde boodschap!
In de weekenden heb ik al enorm genoten van de schoonheid en gezellige bedrijvigheid die Quito-stad te bieden heeft. Vandaag en morgen heb ik de eer om met 3 Belgische meisjes toerist te mogen zijn. Jade, Zoë en Kristien hebben me echt een vakantie-gevoel gegeven!
De laatste dagen voel ik me hier echt thuis! Dat gevoel zal alleen maar groeien en daar ben ik blij om!
Bedankt voor de fijne reacties op het vorige bericht, die doen me veel deugd!
Liefs van Sofia
In de voormiddagen geef ik individuele danstherapie aan kindjes met een beperking. Samen met die kindjes, die de verbale taal niet tot hunner beschikking hebben, ga ik op zoek naar een non-verbale taal waarin ze kunnen communiceren. Ik zoek met hun een moment en een ruimte waarin ze helemaal zichzelf kunnen zijn, zich kunnen bewegen, de ruimte kunnen ontdekken en hun grenzen kunnen verleggen. Soms dans ik met hen op mijn arm de ruimte rond, zwier ik ze in het rond. Andere keren spelen we en rollebollen we over de grond. De kinderen die heel weinig bewegingsmogelijkheden hebben koester ik en wieg ik zachtjes op de muziek. Ik kijk op welke prikkels ze reageren en probeer hun bewegingsimpulsen op te merken, uit te breiden en te spiegelen. Ook hun ouders probeer ik te zo veel mogelijk te betrekken. Hieruit volgden enkele prachtige gezinssessies waarin bijna de hele familie een plaats krijgt. Daarnaast was er ook een groepssessie voor de moeders. Dit leek een steun voor hen te zijn, ze hebben immers allemaal hetzelfde te dragen: het opvoeden van een kind met een beperking. In al deze sessies leer ik heel veel bij over bescheidenheid, respect en de schoonheid van de eenvoud van een glimlach of een gebaar.
In de namiddagen organiseer ik samen met 2 heel enthousiaste medewerkers van Tapori een soort dag-kamp voor de kinderen uit de buurt. 30 vrolijke kinderen vullen het grasveld en de gebouwen van Tapori: een drukte van jewelste en een heuse uitdaging voor mijn creativiteit en geduld. Soms leef ik me helemaal vrolijk uit in de spelen waarin de kinderen helemaal op gaan, soms zit ik met mijn handen in het haar wanneer kinderen elkaar fysiek en verbaal agressief te lijf gaan. Als ik ’s avonds naar huis wandel onder de prachtige sterrenhemel is het gevoel van voldoening heel groot.
Ander grappig nieuws is dat ik 3 avonden in de week zumba lessen volg en aan het einde van elke les een beetje danstherapie mag geven aan die groep van ongeveer 50 vrouwen en enkele mannen en kinderen. Dat geeft wel een kick moet ik zeggen! Als de deelnemers aan het einde van de sessie benoemen dat ze ervan genoten hebben kan ik enkel antwoorden met dezelfde boodschap!
In de weekenden heb ik al enorm genoten van de schoonheid en gezellige bedrijvigheid die Quito-stad te bieden heeft. Vandaag en morgen heb ik de eer om met 3 Belgische meisjes toerist te mogen zijn. Jade, Zoë en Kristien hebben me echt een vakantie-gevoel gegeven!
De laatste dagen voel ik me hier echt thuis! Dat gevoel zal alleen maar groeien en daar ben ik blij om!
Bedankt voor de fijne reacties op het vorige bericht, die doen me veel deugd!
Liefs van Sofia
-
21 Juli 2013 - 09:44
Vake:
Lieve Sofia,
Eenvoud en Schoonheid.
Bij de oude Grieken was er ook nog Waarheid en Goedheid.
Als ik goed luister naar de bries uit Tapori dan hoor ik gàns die bloemenruiker letterlijk "dansen"...
Het ga je goed meid!!
Vake -
21 Juli 2013 - 15:13
'nonkel Roland':
Hallo, hallo, dag Sofia,
Wat een indringende belevingen én beklijvende ervringen!!! Je moet het soms in je diepste diep van je ingewanden voelen suizen en ruisen, denk ik! Je doet daar net op de 'evenaar' de aarde wat sneller tollen, he ik de indruk, als ik zo je relaas lees. Los van al hetgeen je te betekenen én te bieden hebt aan al die mensen die je daar ontmoet, sla je hier weer beleven-issen op die je meeneemt en onuitwisbaar blijven in de verder ga -
21 Juli 2013 - 15:21
'nonkel Roland':
Hallo, hallo, dag Sofia,
Wat een indringende belevingen én beklijvende ervaringen!!! Je moet het soms in je diepste diep van je ingewanden voelen suizen en ruisen, denk ik! Je doet daar op de 'evenaar' de aarde net wat sneller tollen, heb ik de indruk, als ik zo je relaas lees. Los van al hetgeen je te betekenen én te bieden hebt aan al die mensen die je daar ontmoet, sla je hier weer be-leven-issen op die je meeneemt en die onuitwisbaar blijven in de verdere gang van je 'spring-levend' dynamisch leven!!!
Dank je dat je ons laat delen in jouw rijkdom. Geniet er nog met volle teugen van en het ga je nog héél goed! -
21 Juli 2013 - 15:26
'nonkel Roland':
Dag lieve Sofia
Zoals je zult merken is er bij mijn schriftelijke reactie iets verkeerd gegaan! Eén van mijn beperkingen! Ik vermoed dat ik - onder de indruk van jouw verslag - zelf wat aan het dansen en tollen ging op de toetsen! Dat is dus een ietwat té strakke koord gebleken. Maar gezien jouw flexibiliteit én je creativiteit, reken ik erop dat je dit weeral wel zult kunnen plaatsen! Nog een fijne periode in Ecuador! -
21 Juli 2013 - 21:55
Veerle:
Lieve Sofia,
Leuk om jouw verhalen te lezen!!! Heel knap van jou dat je dit allemaal doet!!! RESPECT!!! Een dikke proficiat met je resultaten, je bent supergoed bezig!!! Geniet nog van je belevenissen daar en laat ze daar maar eens zien wat je allemaal kan!!!
Dikke kusss en tot het volgende verslag!!!
Veertje -
21 Juli 2013 - 23:17
Mémé Jes:
ik zie het allemaal voor mijn ogen Sofia! Ik ben ook heel blij dat je wat extra avondactiviteiten hebt intussen en dat je daar dan nog eens je 'job' als danstherapeute kunt uitoefenen, is heel mooi meegenomen. Jij moet nogal indruk maken op die mensen! Inge zal veel spijt hebben dat zij er op dit moment niet is.
Die ervaringen doen je alleen maar groeien. Elke danspas die je zet of anderen laat zetten, is een geschenk, een geluk. Geniet van deze wonderbaarlijke tijd!
dikke kus, mémé Jes -
22 Juli 2013 - 12:13
Christine:
Dansen, dansen en dansen... zo ga je door het leven hé! Fijn dat je je kennis kan doorgeven en toetsen en zo heel wat kinderen en ouders kan helpen. EEn dikke proficiat en doe zo voort!
Veel succes en hartelijke groeten
-
23 Juli 2013 - 11:57
Fons Goos:
Dag Sofia,
Nog steeds vol bewondering en gecharmeerd door uw creatief enthousiasme met een hart zo groot als de wereld.
geniet ervan
zomerse groetjes
Fons
-
23 Juli 2013 - 21:20
Joris Bruneel:
Buenas dia Sofia,
Hé, jouw naam rijmt op 'dia', merk ik nu. Nieuwsgierig lees ik jouw verhalen en laat mij er deelgenoot van zijn. Vooreerst, - misschien onnodig om het nog eens te herhalen, maar toch.. -, veel appreciatie van mij om jouw welverdiende, lange vakantie op die bijzondere wijze, dienstig en werkzaam te besteden. Internationale solidariteit beoefenen is m.i. de belichaming van een hoge vorm van beschaving! Prof. Dr. Dirk De Wachter had het in een avondsymposium vorig jaar, alsook in zijn recent boek 'Borderline times' over dat de kwaliteit( beschaving) van een samenleving kan afgemeten worden aan de wijze waarop die maatschappij omgaat met de zwaktsten, de onfortuinlijksten...
De steeds groeiende nationalistische tendenzen in het zelfgenoegzame Vlaanderen olv. De Wever en co. steken daarbij deshumaniserend schril af bij hetgeen jij beoogt en verwerkelijkt ginder in het verre Quito. Anderzijds zou er niemand iets kunnen van zeggen als jij deze periode zou genieten van zon, natuur, muziek- en theaterfestivals, het directe samen leven met jouw geliefde en het genieten van het samenzijn met vriendinnen, vrienden en familie, hier in Belgenland of andere Europese contreien. Het zou jou zeker ook tenvolle gegund zijn. Daarom des te meer respect om deze niet voor de handliggende keuze, Sofia!
Ik heb nu een paar weken vakantie, dus geen danstherapeutische praktijk voor mij deze dagen. Alhoewel, ik heb via de thesis van een stagiaire kennis gemaakt met een werk over danstherapie dat ik nog niet kende, ik heb het mij aangeschaft en ben het aan het doorploegen... deze namiddag nog: zittend in het gras aan de waterkant van Vinderhoute plas. Het boek is vrij recent (2006) en heet 'THe embodied self' - Movement and psychoanalysis, de auteur: Kathia Bloom. Zij is psychoanaliste en tegelijkertijd ook Dancetherapist. Ze is ook Certified Movement Analyst from the Laban/Bartenieff Institute of Movement studies... Enfin, in dat boek maakt zij oa een mooie beschrijving van hoe ze de labananalyse psychoanalytisch aanwendt en therapeutisch interpreteert. Voor mij echt verrijkend en inzichtelijk aanvullend. Bij het lezen val ik van de ene aha-erlebnis in de andere, omdat het zo herkenbaar is voor mijn eigen dagdagelijks werk. Er zijn vele verwijzingen naar gekende Freudianen en zeker ook naar D.W. Winnicott. En als ik jouw praktijk met de kinderen en volwassenen begrijp, kom ik steeds weer terug op dit creëren van een 'transitional space': de plek waar middels (lichaams)spel(dans) de potentiele identiteit ('Self') zinvol existeert. Het kunnen aanwezig zijn op het veelal (bij die kinderen althans) primitieve senso-motorische niveau, leidt tot ontwikkeling van vertrouwen en is basicaly voor het kunnen maken en opbouwen van relaties, nu en later...
Dit lijkt allemaal zo vanzelfsprekend, maar eigenlijk wordt dit contiuum van spiegelen, 'sharing' en reflecteren nog zoveel onvoldoende gepractiseerd in de opvoeding in het algemeen. Al de zogezegde 'disorders' bij kinderen, bij volwassenen komen uiteindelijk als gevolg van dit 'te weinig', 'te onvoldoende' in de initiële periode van het leven, voort.
Terwijl ik deze namiddag in de stille, idyllische omgeving van Vinderhoute put lag te lezen, dacht ik automatisch aan hetgeen jij aan het doen bent nu in Quito. Ik had de ingeving om dit boek jou bij je terugkomst cadeau te doen. Het theoretisch framework ende praktij(casussen)k zijn in die mate verweven, dat het jou zeker zal inspireren. Het is van synergetische betekenis voor jouw beide studieopleidingen. In die zin is het zeker ook erg interessant Suprapto Suryodarmo te googelen. Kathia Bloom verwijst uitdrukkelijk naar hem en zijn danstherapiepraktijk en ligt volledig in de lijn van jouw thesis in Heerlen en hetgeen waar je nu mee bezig bent.
Ik schrijf later nog meer daarover...
Zondag komen jouw moeke en vake en Ofelia op bezoek, we gaan samen straattheater kijken op de Gentse feesten, die momenteel op volle toeren draaien. Michaël smste mij nog deze nacht. Hij was samen met Laura een concert van Absynthe Minded aan het meemaken op de Kouter en vroeg of ik niet afkwam. Ik lag op dat moment al in mijn nest. Ja, jammergenoeg op mijn leeftijd is het doseren in het feesten een noodzakelijkheid geworden. 'In der Beschräckung zeigt sich der meister', is een attitude, die ik steeds meer voor ogen moet houden en beoefenen.
Lieve Sofia, ik sluit nu af. Ik vind het wel heerlijk om jou te kunnen schrijven. Ik kreeg vandaag nog een nieuwe nieuwsbrief uit Rwanda van Merijn en Katrijn. Ook erg boeiend om te lezen. Ik heb al een tijdje niet meer geantwoord.. Zou eigenlijk niet mogen, maar ja, de dagen zijn zo druk bezet en de tijd vliegt razendsnel.
besos y muchos momentos felices in Quito,
Tio Jorge
-
03 Augustus 2013 - 19:00
Hadewich:
Ik krijg kippevel als ik je blog lees.
Pure aandacht, geduld en liefde voor elke persoon waar je mee werkt.
Ik zie 1 voor 1 hen genieten van wat jij hen geeft.
Ik ben blij te horen dat jij er ook een enorme voldoening uit krijgt.
Je doet dat heel goed men lieve zus. Ik ben TROTS op je!
un grande abrazo de distancia
xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
